Ο σταθεροποιητής χρησιμοποιείται για να υποστηρίξει την θέση εργασίας του τεχνικού. Το πλεονέκτημα που έχει ο τεχνικός που χρησιμοποιεί σταθεροποιητή θέσης εργασίας είναι ότι ελευθερώνονται τα χέρια του και έτσι μπορεί να δουλέψει με άνεση (Εικόνα 1). Ένας σταθεροποιητής θέσης εργασίας συνοδεύεται πάντα με ανακόπτη πτώσης (ΕΝ361) έτσι ώστε αν χρειαστεί να σταματήσει πιθανή πτώση. Οι ζώνες εργασίας έχουν συνήθως 2 πλευρικά σημεία πρόσδεσης στο ύψος της μέσης με ΕΝ358 (όπως φαίνεται στην Εικόνα 3) ώστε να τοποθετούμε εκεί τον σταθεροποιητή θέσης εργασίας, επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το κεντρικό σημείο πρόσδεσης με ΕΝ813 (Εικόνα 3) της ζώνης εργασίας για τον ίδιο σκοπό.

Διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: ρυθμιζόμενοι (Εικόνα 1) και μη ρυθμιζόμενοι (Εικόνα 2) σταθεροποιητές. Με έναν ρυθμιζόμενο σταθεροποιητή θέσης ο τεχνικός μπορεί να προσαρμόζει κάθε φορά την καινούργια θέση εργασίας γρήγορα και με ευκολία. Σχετικά με τους μη ρυθμιζόμενους σταθεροποιητές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ιμάντες , κορδονέτα , λανιέρες έτσι ώστε ο τεχνικός να κρατηθεί στην θέση εργασίας . (IRATA, 2020)